“BDS is de goede strategie om Israël aan te pakken”
Op 13 september organiseerden wij een bijeenkomst met als gast Palestijns activist Mohammed Othman. Mohammed maakt een Europese solidariteitstour via Spanje, Nederland, Noorwegen Estland, en Zweden met als doel om te kijken wat we in Europa kunnen doen om de strijd van de Palestijnen te ondersteunen.
Bestuurslid Jan Keulen heette iedereen welkom. Hij stond even stil bij de oorlog in Gaza: 2100 doden maar ook een persoonlijke vriend, journalist Ali Abu Afash, is omgekomen. Jan interviewt Mohammed.
Mohammed Othman en bestuurslid Jan Keulen
In 2002 is Mohammed activist geworden vanwege de bouw van de muur. Ook zijn familie raakte daardoor land kwijt. Ze begonnen met ongeorganiseerde demonstraties vanuit het dorp. Later gingen ze het meer organiseren. Ze kregen contact met Jewish Voice for Peace, een groep Joodse Amerikanen die hen steunen en sinds 2002 tot nu demonstreren ze elke vrijdag. Ook gingen ze naar de rechter en na vijf jaar procederen werd de muur uiteindelijk verlegd. Dit gebeurde onder druk van de akties van de dorpelingen.
In 2005 is de “Stop the Wall” campagne begonnen. In 2009 werd hij gearresteerd na een reis naar Noorwegen. Hij werd door de Jordaanse autoriteiten gearresteerd en negen maanden opgesloten in isolatie. Hij werd vrijgelaten dankzij een internationale campagne door Amnesty International. Voorwaarde was dat hij tussen 2010 tot 2012 niet mocht reizen. Hij werd tijdens zijn detentie niet fysiek gemarteld, maar wel geestelijk. Hij ging na zijn vrijlating door met zijn activiteiten omdat hij zich niet kan neerleggen bij het onrecht van de bezetting.
Film “Qalqiliya”
Op dit moment is hij samen met Adam Abel bezig met het maken van een film over jongeren die leven in Qalqilia, een stad omringd door de Muur. Het zijn gewone jongeren die een bijzondere hobby hebben, parkour , en die in bijzondere omstandigheden leven. Het geeft een heel ander en positief beeld van Palestijnse jongeren, vooral voor Amerikanen die denken dat Palestijnse jongeren alleen maar bezig zijn met gewelddadig verzet. In de film blijken deze jongeren wat betreft hun aspiraties veel met Amerikaanse jongeren gemeen te hebben.
Mohammed houdt een presentatie over de situatie op de Westbank.
In Europa gaan ze nog steeds uit van de twee staten oplossing, maar volgens Mohammed is dit al lang niet meer mogelijk want er zijn nu allemaal losse staatjes zonder onderlinge verbindingen. De feiten maken het onmogelijk: de bouw van de nederzettingen, de aanleg van 700 kilometer aan speciale wegen voor Israëli’s en ook door de bouw van de Muur van 800 kilometer. Die muur kost een miljoen euro per kilometer en dat wordt betaald door de VS en Europa. Eén miljoen olijfbomen zijn ervoor gerooid. Door de muur kunnen de Palestijnen niet bij hun eigen land komen, want daarvoor hebben ze een pas nodig en die krijgen ze vaak niet. Boeren die wel een vergunning hebben worden vaak mishandeld als ze proberen om hun eigen land te bereiken. Als ze elf jaar hun land niet gebruiken dan vervalt het automatisch aan de staat volgens een oude wet uit de Ottomaanse tijd.
De kolonisten-wegen doorkruisen de routes voor de Palestijnen. Daarom zijn er tunnels onder die wegen aangelegd voor de Palestijnen, maar die kunnen ze elk moment dichtdoen. Mohammed: “Israël is het enige land ter wereld waar 18-jarige soldaten zonder reden ter plekke een wet kunnen uitvaardigen die luidt dat voor Palestijnen de weg nu gesloten is ook al was dat gisteren niet zo en morgen misschien ook niet. De bewegingsvrijheid in hun eigen land is voor Palestijnen daardoor zeer beperkt. De universiteit van Tel Aviv speelt een belangrijke rol in de planning en bouw van de hele infrastructuur op de Westbank. Daarom zijn BDS acties ook als eerste gericht op de academische boycot.
Industriële zones
Onderdeel van de bezetting zijn ook de industriële zones. Als gevolg van de kolonisatie van grote delen van de Westbank zijn veel Palestijnen hun economische bestaan kwijtgeraakt omdat ze niet meer op hun land kunnen werken. Ze zijn gedwongen om in fabrieken te werken in speciale zones. Ze hebben daar geen enkele rechten en worden met een schamel loon van 1 euro per uur betaald. Ook kinderarbeid komt daardoor veel voor want anders is er niet genoeg familie inkomen om van te bestaan. Palestijnse vakbonden zijn er niet toegestaan en de Israëlische vakbond Histadroet werkt mee aan dit systeem omdat het Israël veel oplevert. Er zijn verschillende industriële zones. In de nederzettingen en in de Jordaan vallei worden veel agrarische produkten verbouwd voor de export. Maar ook in de grensgebieden zijn zones waar op het gebied van financiële dienstverlening en toerisme een groot aantal Israëlische bedrijven veel geld verdienen met goedkope Palestijnse arbeid. Maar niet alleen Israëlische, ook grote Westerse bedrijven maken misbruik van deze situatie. Zelfs de wereldbank is betrokken bij kredietverlening voor deze projecten. Deze uitbuiting is volgens Mohammed alleen mogelijk dankzij de bezetting.
Positie van Hamas
Jan vraagt zich af wat de positie van Hamas is. Tijdens onderhandelingen in Caïro waren alle facties aanwezig maar deze week was er weer een confrontatie tussen Fatah en Hamas. Hoe zit dat ?
Mohammed: Abbas wil liever niet samenwerken met Hamas want hij voelt zich bedreigd in zijn machtspositie. Alle Palestijnse facties steunen nu Hamas vanwege de overwinning in de oorlog tegen Israël. Het wordt gezien als een overwinning want Israël heeft het initiatief genomen voor het bestand. Daarom is Hamas nu heel populair ook op de Westbank en Abbas juist niet. Als de in oktober geplande verkiezingen worden gehouden zal Hamas een grote overwinning boeken en zal Abbas verliezen. Het is dus niet waarschijnlijk dat de verkiezingen gehouden gaan worden. Volgens Mohammed zijn veel mensen Abbas helemaal zat en dat is niet verwonderlijk want zijn bewind is vergeven van corruptie en incompetentie. Abbas is nu negen jaar aan de macht maar zijn regering heeft nog geen enkele school of ziekenhuis gebouwd, maar wel een peperduur presidentieel paleis en een groot aantal ministeries waar nauwelijks iets gebeurd. Bovendien is de PA als bestuur medeplichtig aan de bezetting door Israël. Tijdens de oorlog in Gaza waren op de Westbank dagelijks demonstraties, maar die werden door de Palestijnse politie met geweld uit elkaar geslagen. Maar de afhankelijke positie van de PA blijkt ook uit het gegeven dat het voornemen om naar het Internationale strafhof te gaan vanwege de oorlogsmisdaden in Gaza niet wordt doorgezet. Doet Abbas dat wel dan zal de VS en de EU de financiële ondersteuning voor de PA intrekken. Door dit alles is de PA en daarmee Abbas zijn geloofwaardigheid kwijt en hoewel Mohammed geen aanhanger is van Hamas, want hij is seculier, denkt hij net als veel andere Palestijnen dat Hamas als alternatief nu beter is: ze zijn niet corrupt en veel beter georganiseerd. Maar het probleem met Abbas is dat hij niet alleen president is van de Palestijnse Autoriteit, maar ook voorzitter is van Fatah en dus van de PLO. Zelfs als hij het presidentschap zou verliezen is hij nog steeds de leider van de PLO. Daarom zal hij voorlopig wel de belangrijkste politicus blijven.
BDS
Jan haalt Noam Chomsky aan die zegt dat er geen draagvlak is voor de eisen van BDS. Wat vindt Mohammed?
Mohammed: “maar wanneer is het dan wel het juiste moment? Het is juist het goede moment. Wij hebben de afgelopen zestig jaar verschillende strategieën gehad, o.a geweld, en ze hebben niets gebracht”. In principe vindt hij geweld tegen bezetting gerechtvaardigd, maar volgens hem is BDS veel effectiever en de goede strategie want het probeert de Israelische staat aan te pakken op haar kwetsbare punt.
