Palestijnse kinderen nemen deel aan de feestelijkheden van nationale kinderdag op het terrein van de Universiteit van toegepaste wetenschap foto: Ashraf Amra
door Jamal Khoudary
Voor velen zijn de woorden “Gaza” en “belegering” nauw met elkaar verbonden. Dat is het resultaat van acht jaar van wurgende blokkade. In die jaren is een hele nieuwe generatie geboren, die geen enkele dag heeft meegemaakt zonder stroomstoringen, en die moest wennen aan overvolle klassen, onvoldoende sanitaire voorzieningen en onvermijdelijke ondervoeding. Maar dit is niet het volledige beeld. Drie grote aanvallen sinds 2008 en decennia van militaire omstrengeling door Israël geeft maar een beperkt begrip van het lijden in Gaza.We zijn nu aangekomen op een punt waar hoop de meest schaarse behoefte is geworden.
Ondanks de wapenstilstand die de Israëlische aanval in 2014 op Gaza beeindigde, blijven de humanitaire noden enorm en lijkt de wederopbouw heel ver weg. Oxfam schat in dat in het huidige tempo het 100 jaar duurt voordat de schade van die aanval is gerepareerd, als dit ooit gebeurt. Desondanks moeten ook de gevolgen van acht jaar blokkade worden aangepakt, en niet alleen de effecten van de aanval van 2014. Al vóór het offensief van vorig jaar was er in Gaza een tekort van 75.000 woningen.
Kwetsbaar
Een toch al kwetsbare burgerbevolking werd met elke aanval meer blootgesteld. Vitale infrastructuur zoals water systemen, sanitaire voorzieningen en gezondheidszorg werden allemaal zwaar beschadigd door de recente Israëlische campagne. Maar die infrastructuur stond al op de rand van de afgrond. Elke dag worden miljoenen liters afvalwater in de Middellandse Zee geloosd en soms overstromen hele buurten met rioolwater. Meer dan 100.000 mensen hebben beschadigde of verwoeste huizen. Toegang tot stromend water is beperkt tot een paar uur per week en de meeste gebieden in Gaza zitten achttien uur per dag zonder elektriciteit.
Boeren hebben geen gewassen voor het nieuwe seizoen kunnen planten, en wanneer ze dat wel doen, riskeren ze hun leven. Ook vissers zijn dagelijkse doelwit van de Israëlische surveillance boten. Vorige maand nog werd een visser niet ver uit de kust doodgeschoten.
klik op banner voor meer info over de actie
De blokkade heeft ook Gaza’s economie systematisch verwoest. Als gevolg hiervan is een miljoen mensen op een bevolking van 1,8 miljoen afhankelijk van hulp. Een maandelijks gemiddelde van 48 vrachtwagenladingen aan export is recent Gaza uitgevoerd. Dat was slechts 4,5 procent van het niveau van voor de in 2007 opgelegde blokkade. De uitvoer van landbouwproducten en andere goederen naar Palestijnse markten in de bezette Westelijke Jordaanoever is bijna volledig verboden. Werkloosheidscijfers hebben een ongekend niveau bereikt van rond de 50 procent. Honderden fabrieken en werkplaatsen zijn ofwel vernietigd of noodgedwongen stilgelegd, omdat essentiele materialen niet worden toegelaten. Bovendien, zijn de meeste mensen niet in staat om Gaza te verlaten omdat het daadwerkelijk is geisoleerd van de rest van Palestina en de wereld. Veel patiënten zijn overleden als gevolg van reisverboden die aan burgers zijn opgelegd. Het is onmogelijk om te berekenen hoeveel kansen verloren zijn gegaan als gevolg van de blokkade van Israël.
De geschiedenis leert dat vrede die niet is gebaseerd op rechtvaardigheid en vrijheid niet duurzaam is. Alleen het einde van de Israëlische bezetting van Palestina en het herstel van onze rechten kan een basis zijn voor een duurzame vrede. Te beginnen met de meest elementaire. Het beëindigen van de blokkade is slechts het begin; een kleine stap op weg.
Hardnekkige propaganda
De eerste stap naar het bereiken van dit nobele doel is inzicht, een uitgebreide beoordeling van zowel de actuele feiten, alsmede de historische feiten en vervolgens dit inzicht aan anderen over te brengen. We begrijpen dat het moeilijk kan zijn om de hardnekkige propaganda te doorzien, maar Gaza mag niet alleen worden gezien door Israëlische ogen – als een bedreiging van de veiligheid. In plaats daarvan moet Gaza worden beoordeeld op de standvastigheid die het heeft getoond in het licht van de enorme onrechtvaardigheid en op hun onbegrensde mogelijkheden.
Wij, het volk van Gaza, dringen aan op een volledige ondersteuning en betrokkenheid bij de door de Palestijnen geleide beweging voor boycot, desinvestering en sancties (BDS) tegen Israël.
Universiteiten zijn het meest actief geweest in het boycotten van de instellingen van de Israëlische apartheid; wij roepen ertoe op om deze lijn voort te zetten en te intensiveren. Elke stap is van belang. Eerder dit jaar, hekelden 700 in Groot-Brittannië gevestigde kunstenaars, journalisten en schrijvers de Israëlische bezetting en sloten zich aan bij de campagne voor een academische- en culturele boycot. Deze stap werd door de Palestijnen enthousiast ontvangen. De positieve invloed van zo’n ontwikkeling is immens.
Ook parlementen dragen een deel van de verantwoordelijkheid. Palestijnen verwelkomen de recente stappen van veel landen in de richting van erkenning van Palestina als staat. Tegelijkertijd is er de dringende wens dat deze stap wordt gevolgd door acties om Israël te dwingen zijn verplichtingen na te komen en om zijn illegale belegering en bezetting te beëindigen.
Verantwoording is van cruciaal belang bij de verwezenlijking van een duurzame vrede. Toen wij, Palestijnen, ons aansloten bij het Internationaal Strafhof, werden we getroffen door sancties, zowel financieel als fysiek, die de ellende in het dagelijkse leven nog groter maakte.
Onze inspanningen voor rechtvaardigheid moeten ondersteund worden door internationale actie. Na de terreur bekend als Operation Cast Lead eind 2008 begin 2009 hebben juridische teams in het Verenigd Koninkrijk een rechtszaak aangespannen tegen de Britse regering wegens medeplichtigheid aan de misdaden van Israël. Advocaten die sympathiseren met de Palestijnse zaak slaagden erin om oorlogsmisdadigers af te schrikken – waaronder de prominente politicus Tzipi Livni – om naar het Verenigd Koninkrijk te komen uit angst te worden opgepakt.
Dit is slechts een voorbeeld van wat kleinschalige maar briljante inspanningen zou kunnen bereiken. Laat we deze inspanningen voortzetten; we zijn er klaar voor om het bewijs dat nodig is te leveren. Israël vreest feiten, en het gedijt op propaganda. Al acht jaar lang is Israël erin geslaagd onze stem te verstikken, onze activiteiten ten behoeve van Gaza te frustreren, en onze toegang tot internet te bemoeilijken.
Het is onze overtuiging dat een onafhankelijke instantie, vrij van de druk van de Israël-lobby, een grote hulp zou zijn en een grote impact zou hebben. Ik verlang naar de dag dat we een actieve Europese organisatie hebben om het beleg van Gaza te beëindigen.
Ondanks de vele moeilijkheden waarmee we geconfronteerd worden, en de eindeloze lijst van catastrofes die we hebben doorstaan, zien we een glimp van hoop elke keer als een mens – zelfs als hij of zij duizenden kilometers hier vandaan is – zijn medeleven en begrip betuigt.
Geloof me als ik zeg dat in Gaza hoop net zo belangrijk is als zuurstof.
Jamal Khoudary is lid van the Palestinian Legislative Council en leider van de Popular Committee Against the Siege
bron: Electronic Intifada, 10 april 2015
