Terwijl de Zionisten in de vorige eeuw al konden weglopen met 78% van het Palestijnse grondgebied dat zij vervolgens Israel noemden, volgde dit jaar ook de rest. President Trump gaf met een royaal gebaar toestemming aan Israel om bezet Palestijns gebied te annexeren en met de Palestijnen te doen wat het wil. In het belang van zogenaamde vrede.
Opnieuw wordt over de hoofden van de Palestijnen heen geregeerd, en wordt hun het zoveelste dictaat opgelegd.
Is dit een Amerikaans plan? Het leest eerder als een routekaart van de Israelische regering, waarin het territorium dat de Palestijnen mogen bewonen wordt afgebakend, de faciliteiten die ze wel of niet mogen hebben worden bepaald, evenals hoe ze in hun territorium te leven hebben, en wat anderen moeten doen om dit mogelijk te maken.
De Deal wordt gepushed door leiders die zelf het nodige op hun geweten hebben, zie de impeachment van Trump en de aanklachten tegen Netanyahu. De Deal bevat geen enkele verwijzing naar internationaal recht, laat staan het recht van de Palestijnen op zelfbeschikking. Het is een koloniaal plan, dat niet past in deze tijd.
In de Deal wordt het leed van de Palestijnen betreurd, maar de oorzaken daarvan worden geheel bij de Palestijnse leiders neergelegd. Als de Palestijnen de Deal accepteren wacht hun volgens de bedenkers ervan een rooskleurige toekomst, met goede banen en voorzieningen. Op voorwaarde dat ze hun bestuurlijke huishouding op orde hebben en al hun strafrechtelijke claims opgeven.
En wat als de Palestijnen zich hierin niet gaan schikken? Palestijnse leiders hebben al “1000x Nee” tegen het “voorstel” gezegd. Gaat het feest niet door, als de Palestijnen niet mee willen doen? Een Deal is een Deal, en we mogen aannemen dat het de Palestijnen goedschiks of kwaadschiks zal worden opgedrongen. We zullen de komende tijd veel lelijke beelden te zien krijgen, van razzia’s, massale arrestaties, beschietingen, huisuitzettingen, verwoestingen van huizen, akkers en boomgaarden, deportaties, bombardementen, stenengooierij etc., beelden die geïnteresseerden nu al dag in dag uit op hun computerschermen zien, en dan een veelvoud daarvan. Er wordt gevreesd voor een tweede Nakba. En het is de vraag wat we hiervan gaan terugzien in onze media.
De Deal is geen plan voor vrede maar voor onderwerping. Het is een plan voor slikken of stikken. De Palestijnen, die al bijna een eeuw lang strijden voor hun rechten, vrijheid en waardigheid, zullen waarschijnlijk niet opgeven. De solidariteitsbeweging zal hen niet laten vallen en blijven oproepen tot boycots.
De Deal is een regelrechte bedreiging voor de internationale rechtsorde en moet als onrechtmatig worden verworpen. De Oslo-akkoorden zijn niet door de Palestijnen maar door Israel getorpedeerd, en het is tijd deze formeel op te zeggen. Als het de wereld ernst is dat Palestijnen recht hebben op zelfbeschikking, vaardig dan sancties uit, gericht tegen Israels illegale nederzettingen en annexatie. Laat de EU eindelijk het Associatieakkoord met Israel opschorten, en een verbod uitroepen op de import van nederzettingenproducten.
Ruim de helft van de bevolking tussen de Middellandse en de Jordaan bestaat uit Palestijnen. Israel kan een apartheidsstaat overeind houden en de Palestijnse bevolking in Bantoestans opsluiten, maar zal hiermee geen vrede krijgen. Laat de internationale gemeenschap in plaats van de Deal zich inzetten voor beëindiging van de apartheid. De geschiedenis van Zuid Afrika heeft laten zien dat het kàn.
Sonja Zimmerman
Zij is voorzitter van het Diensten en onderzoek Centrum Palestina (Docp)
