In de maand februari organiseerde het Groninger Forum, samen met de Stichting GroningenJabalya, en Een Ander Joods Geluid een flinke handvol activiteiten onder de noemer Dossier: Het Beloofde Land.
De reeks activiteiten opende op 9 februari met het aangrijpende toneelstuk Mijn Naam is Rachel Corrie gespeeld door Laura van Dolron. Zonder decor, wist Laura van Dolron beeldend het levensverhaal van Rachel te vertellen aan de hand van haar dagboeken, maar ook e-mailuitwisselingen met haar ouders. In deze laatste, bleef ze maar zeggen dat alles goed met haar was en dat ze zich veilig voelde. Woorden die schrijnen wanneer je weet dat ze haar dood vond tijdens haar activistische bezigheden. Na de slotscene werd de stille zaal mee genomen naar de tentoonstelling waar deze werd geopend en er nog lang nagepraat werd. De tentoonstelling – vijftien videogetuigenissen van Israëlische gevechtsveteranen die actief waren in de bezette gebieden – was al even indrukwekkend. Navrant waren sommige verhalen hoe moeilijk het is om als – op zich goedwillende – militair in de diensttijd je principes niet te verloochenen. De volgende dag werd de documentaire Heart of Jenin vertoond in ForumImages. Een mooie, meeslepende documentaire over een Palestijnse vader die de organen van zijn overleden zoontje doneert aan kinderen in Israel. Het nagesprek moest even op gang komen, maar Lejo Siepe, zelf documentairemaker, had zijn analyse klaar en benadrukte hierin het manipulatieve gebruik van de beelden en lichtte de stukken uit die zeer waarschijnlijk in scene gezet waren, waarna ook de zaal zijn mening deelde.
Op donderdag 23 februari werd de reeks afgesloten met een bevlogen debat in ForumImages. De rol van Nederland in het conflict werd besproken door Ronny Naftaniel, Tineke Strik en Paul Brill. Gespreksleider Alfred Pijpers kon het niet laten om zijn eigen mening door te laten sijpelen tijdens het debat. Maar hij bleek wel de rust te kunnen bewaren, zelfs toen er activisten van Groningen-Jabalya voor in de zaal een spandoek ontvouwden. Conclusie: het onderwerp Israel verhit de gemoederen nog steeds. Dat is op zich niet verrassend en wel een teken van betrokkenheid. Maar, de posities in het debat lijken wel heel erg vast te liggen. Ook in Groningen zijn weinig mensen met een heel andere mening naar huis gegaan dan die waarmee ze kwamen.
