Een van de positieve kanten van de koude winters in Gaza is de wetenschap dat het aardbeienseizoen in december eraan komt.
In de hele Gazastrook is de stad Beit Lahia in de het noorden beroemd geworden om zijn zoete en sappige aardbeien. Beit Lahia is ideaal om aardbeien te telen vanwege het warme klimaat in de winter, de zeer vruchtbare grond en het kwaliteitswater dat wordt gebruikt voor irrigatie. Tijdens de oogst vertelt de eigenaar van een van de aardbeienkwekerijen, Akram Abu Khoosa, dat de gemiddelde opbrengst per hectare onder ideale omstandigheden ongeveer 3 ton is.
Aardbeien worden door de meeste boeren in de stad Beit Lahia als de belangrijkste vrucht beschouwd. In de afgelopen jaren zijn boeren, zoals elke andere persoon die in de Gazastrook is opgesloten, onderworpen aan de wrede realiteit van de belegering. Hun onvermogen om hun product buiten de belegerde Gazastrook te exporteren, doet hen enorm pijn, aangezien boeren gedwongen worden de aardbei tegen zeer lage prijzen te verkopen, aangezien de inwoners van Gaza niet over de financiële middelen beschikken om aardbeien te kopen tegen winstgevende prijzen voor boeren; een dilemma. Dergelijke omstandigheden van belegering en financiële beperkingen verzwakken de bedrijven en hebben een slechte invloed op de landbouwsector en de economie in het algemeen.
Hun geluk is dit jaar echter omgeslagen, aangezien de boeren toestemming hebben gekregen van de Israëlische autoriteiten om hun oogst vroeg in het seizoen te exporteren naar markten op de Westelijke Jordaanoever en Israël. Door de export, kunnen ze de aardbeien tegen een veel hogere prijs verkopen, waardoor de boeren en arbeiders goed worden gecompenseerd, wat op zijn beurt de landbouwsector van de stad Beit Lahia een boost geeft.
De problemen waarmee boeren worden geconfronteerd tijdens het aardbeienseizoen, en binnen de landbouwsector als geheel, zijn een microkosmos van de strijd van de mensen in Gaza. Het beleg is verlammend en heeft veel menselijke en economische gevolgen. Een kapotte economie, lege zakken en heel weinig inkomen werken samen om de koopkracht van de mensen in de Gazastrook te vernietigen en het vervoer van producten te belemmeren. Ze worden overgelaten om niets anders te doen dan hun realiteit te overdenken en hun verliezen te accepteren. Terwijl het beleg voortduurt, doet de menselijke crisis dat ook, het vreet aan alles. Als het geen aardbeien zijn, dan zijn het citrusvruchten en als het geen landbouw is, dan zijn het industriële producten.
Mahmoud Nasser
Mahmoud Nasser is een documentaire/straatfotograaf, geboren en getogen in Gaza-stad. Hij had het geluk om met zijn gezin Gaza te verlaten en naar Canada te gaan in 2008, maar nog meer geluk om in 2021 terug te zijn in nog slechtere tijden na bijna 13 jaar in het buitenland te hebben gewoond. Door zijn liefde voor fotografie is hij teruggekeerd naar een plek waar velen letterlijk hun leven wagen voor elke cent.
voor meer foto’s zie bron: mondoweiss
