Verhalen van inwoners in de Gazastrook over wat Corona en een blokkade voor hen betekent in het dagelijks leven
Sinds 24 augustus geldt een lock down in de Gazastrook nadat het aantal besmettingen sterk is gestegen naar nu ruim 2600. Al vanaf het begin is er de vrees uitgesproken dat een verspreiding van het virus in de Gazastrook catastrofale gevolgen kan hebben. De eerste golf bleef Gaza bespaart maar nu lijkt het virus zich alsnog te verspreiden onder de bevolking met alle gevolgen van dien. Mensenrechten organisatie Al Mezan heeft persoonlijke verhalen van bewoners van de Gazastrook opgetekend die een beeld geven van de problemen waar zij o.a door corona en de blokkade in het dagelijks leven mee te maken hebben. conclusie: Het gaat heel slecht zoals de verhalen hieronder duidelijk maken. Voor ons is het aanleiding om nogmaals aandacht te vragen voor de inzamelingsactie voor de Palestine Medical Relief Society onder het motto: help de mensen in Gaza!
Armoede in de Gazastrook te midden van Covid-19 en lockdown
Osama, 52, woont in Deir al-Balah en onderhoudt een gezin van vijf personen, waaronder twee kinderen. Hij vertelt over zijn dagelijkse strijd tijdens de opgelegde lockdown van de Gazastrook:
“Ik werk al tien jaar in de al-Awda-fabriek als dagloner. Ik werk 18 tot 22 dagen per maand. Sinds in het eerste kwartaal van 2020 de noodtoestand in de Gazastrook werd uitgeroepen vanwege de pandemie van het coronavirus, zijn mijn werkdagen verminderd tot 8-10 dagen per maand. Deze situatie duurde tot 24 augustus 2020, toen een volledige lockdown werd opgelegd na het detecteren van gevallen van coronavirus in de bredere gemeenschap in de Gazastrook. Ik heb me gehouden aan de preventieve maatregelen van de overheid, aangekondigd om mezelf, mijn gezin, mijn kinderen en de gemeenschap te beschermen, maar deze maatregelen hadden een zeer negatieve impact op mijn leven. We hadden geen voedsel meer en de situatie werd rampzalig, vooral omdat ik afhankelijk was van een dagloon en de afgelopen weken niet meer dan een dag in de fabriek kon werken; Ik heb geen andere bron van inkomsten. Bovendien steun ik mijn moeder die geestelijk ziek is en aan chronische ziekten lijdt, zoals hypertensie, diabetes en astma.
Mijn vrouw lijdt ook aan diabetes en ik weet niet hoe ik zonder inkomen voor haar medicijnen en andere basisbehoeften kan zorgen. Ik heb geen enkele hulp ontvangen van een overheidsinstantie of burgerlijke instantie. Ik wou dat deze crisis snel zou eindigen en dat we konden terugkeren naar ons normale leven dat, ondanks de moeilijkheden, beter is dan wat we nu doormaken. Ik roep alle betrokken autoriteiten op om hulp eerlijk te verdelen en dagloners te ondersteunen, die het echt moeilijk zullen hebben als de lockdown doorgaat. ”
Was het leven van vóór Covid-19 maar terug.
Raed is een 45-jarige eigenaar van een benzinestation in het district Midden-Gaza met vijf werknemers. Hij sprak met Al Mezan over zijn dagelijkse financiële verliezen onder de lockdown:
“Ik woon in Deir Al Balah, waar ik eigenaar en beheerder ben van een tankstation met vijf werknemers. Van hun inkomen zijn in totaal 40 personen afhankelijk. Op 24 augustus 2020 legde het ministerie van Binnenlandse Zaken een lockdown voor de Gazastrook op na het ontdekken van de eerste gevallen van coronavirus in de gemeenschap. Voertuigen mochten zich niet verplaatsen binnen de districten en vluchtelingenkampen. We stopten met ons werk en ik moest de werknemers ontslaan, ook al weet ik hoe slecht hun economische omstandigheden zijn. Ik had geen andere keus, ik heb financiële verplichtingen, uitgaven en huur te betalen. Ik lijd dagelijks verlies als gevolg van de lockdown. Het financiële rendement van het station was vóór de sluiting nog maar klein, het kon nauwelijks een minimuminkomen opleveren. Ik ben bang dat de lockdown langer zal duren, vooral omdat het aantal mensen dat met het virus is geïnfecteerd toeneemt. Dit zal mijn project ondermijnen en mijn gezin dreigen te verarmen. Ik weet niet bij wie ik moet klagen. Ik weet dat de economische omstandigheden in de Gazastrook al te slecht waren, zelfs vóór de lock down en dat de middelen van de regering beperkt zijn, maar er moet een plan komen om kleine projecten te redden die de economie ondersteunen. De overheid moet degenen steunen die hun baan hebben verloren. Ik hoop dat we deze crisis zo snel te boven komen ”.
Lockdown opleggen om de verspreiding van Covid-19 tegen te gaan, moet hand in hand gaan met maatregelen om de voedselzekerheid te waarborgen
E.M, 43, vertelt de details van zijn dagelijkse strijd als een van de tienduizenden dagloners in de Gazastrook: “Ik ben getrouwd en vader van zes kinderen. Mijn oudste zoon is 12 en mijn jongste is zes maanden oud. Ik lijd aan een hernia van de wervelkolom die een chirurgische ingreep vereist.
Als dagloner word ik zwaar getroffen door de verspreiding van Covid-19 in de Gazastrook. Jarenlang ben ik van de ene baan naar de andere gegaan, waardoor het voor mij moeilijk was om in de basisbehoeften van mijn gezin te voorzien, zelfs voordat de lock down werd afgekondigd. In bepaalde periodes werkte ik urenlang om geld te verdienen voor mijn gezin. Ik reisde te voet om urenlang kranten te bezorgen om geld te besparen op transport. Mijn loon voor die baan bedroeg niet meer dan 20 shekel per dag. Toen ik klaar was, ging ik naar huis om een tijdje uit te rusten voordat ik naar een andere baan ging die ik die dag had aangenomen; Ik wil geen werk missen, ook al had ik pijn. Ik werkte ook in de bouw en andere handarbeid die mijn vrienden konden regelen. Ik hoopte dat de omstandigheden ten goede zouden veranderen, op een kans op een vaste baan of op hulp om een klein project op te zetten.
De afgelopen jaren heb ik, ondanks mijn omstandigheden, mijn studie afgerond en ben afgestudeerd met een diploma bedrijfskunde in de hoop dat ik de kans zou krijgen om in een vaste baan te werken. Ik heb altijd geloofd dat deze moeilijke tijden tijdelijk waren. Begin 2020 raakte ik mijn baan als bezorger kwijt door de slechte economische omstandigheden waardoor de vraag naar kranten afnam. Mijn baan verliezen was het moeilijkste dat ik heb moeten doorstaan. Ik kon plotseling niet meer in de basisbehoeften van mijn gezin voorzien. Om mijn gezin en mijzelf te redden van een leven zonder inkomen, bedacht ik een plan B; Ik leende wat geld en zette een straatkraam op voor de verkoop van accessoires voor mobiele telefoons. Ik werkte van 9.00 uur tot 20.00 uur, en het geld dat ik verdiende was heel weinig (10-15 shekel) per dag, en soms was het zelfs minder dan dat. Van dat geld kon ik nauwelijks eten voor mijn kinderen kopen. Met het begin van het academische semester in augustus overwoog ik de verkoop van schrijfwaren vanaf mijn stand. Godzijdank had ik daar niet genoeg geld voor, anders zouden mijn verliezen groter zijn geweest aangezien het ministerie van Binnenlandse Zaken een volledige lockdown had opgelegd vanwege de verspreiding van Covid-19 onder de bredere bevolking in de Gazastrook op 24 augustus 2020. Ik heb sinds die dag niet meer gewerkt. Ik heb het geld dat ik van de kraam heb gespaard, uitgegeven om schulden af te betalen, en het is moeilijk om in de basisbehoeften van mijn gezin te voorzien. Nu ben ik alleen afhankelijk van het geld dat ik van mijn vrienden en buren leen. Ik zou willen dat er snel een einde kwam aan deze crisis, aangezien het ernstige gevolgen heeft voor mijn gezin. ”
U kunt nu ook direct online doneren door op de knop te drukken
